Η ανθρωπότητα πορεύεται μέσα στον χρόνο έχοντας ως αφετηρία της την ζωική της προέλευση και μία κατεύθυνση η οποία δεν μπορεί παρά να είναι άγνωστη.
Το ανθρώπινο ον έχοντας αρχίσει να αναπτύσσει την Συνείδηση εδώ και μόλις 200.000 χρόνια, προσπαθεί να αυτοπροσδιορίζεται μέσα σε ένα δυσερμήνευτο περιβάλλον και να ορίζει την πορεία του στο παρόν και το μέλλον.
Πολλοί άνθρωποι έχοντας σαν γνώμονα ηθικές και αισθητικές αξίες τις οποίες διαμορφώνουν με αυτήν την πρωτόγονη, νεογέννητη συνείδηση, προσπαθούν να σταθούν πάνω από τις κυρίαρχες ζωικές καταβολές που καθορίζουν τις προσωπικές και συλλογικές συμπεριφορές, επιδιώκοντας ένα μέλλον απροσδόκητο για τα υφιστάμενα δεδομένα των ανθρώπινων κοινωνιών και τις κυρίαρχες διδασκαλίες.
Άνθρωποι που επιλέγουν να αντιδρούν στις κυρίαρχες ζωικές καταβολές και στις κυρίαρχες διδασκαλίες εμφανίζονται ξανά και ξανά μέσα στην ανθρώπινη ιστορία. Αυτοί οι άνθρωποι εμφανίζονται ξανά και ξανά να επιλέγουν μέσα από τις ζωικές καταβολές τους αυτές που δεν καθορίζονται από ανταγωνιστικές, κυριαρχικές και φονικές διαθέσεις απέναντι σε άλλους ανθρώπους.
Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πιο είναι το εμπόδιο στο να καθορίζουν οι άνθρωποι που αποστρέφονται τον ανταγωνισμό, την κυριαρχικότητα και την φονικότητα την κατεύθυνση των ανθρώπινων κοινωνιών: καθώς αυτά τα χαρακτηριστικά τους προκαλούν αποστροφή, το κοινωνικό πεδίο αφήνεται ελεύθερο ώστε να διαμορφώνεται από τους ανταγωνιστικούς και κυριαρχικούς ανθρώπους. Πολύ περισσότερο όταν οι πρώτοι, από επιλογή, αποδέχονται τους δεύτερους καλοπροαίρετα και καλόπιστα.
Οι κυριαρχικοί και ανταγωνιστικοί άνθρωποι διδάσκουν πως ο δικός τους τρόπος είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούν να ζουν οι άνθρωποι, καταλογίζοντας σε κάθε άλλη διδασκαλία αφελείς προθέσεις. Οι άνθρωποι όμως με τις «αφελείς προθέσεις» επιμένουν να εμφανίζονται ξανά και ξανά μέσα στην Ιστορία και μοιάζει να φέρουν πάντα την ίδια καλοσυνάτη ελπίδα για έναν ειρηνικό κόσμο όπου οι άνθρωποι θα ζουν με αξιοπρέπεια.
Η καλοσυνάτη ελπίδα για έναν ειρηνικό κόσμο όπου οι άνθρωποι θα ζουν με αξιοπρέπεια μοιάζει να βάζει σαν προτεραιότητα την Ποιότητα, τον Λόγο, την Επιλογή, την Συνεργατικότητα, την Καινοτομία και στέκεται στον αντίποδα όσων θέτουν ως προτεραιότητα την Ποσότητα, την Δεισιδαιμονία, την Αναγκαιότητα, τον Ανταγωνισμό και την Παράδοση.
Η καλοσυνάτη ελπίδα για έναν ειρηνικό κόσμο όπου οι άνθρωποι θα ζουν με αξιοπρέπεια μοιάζει να αποσκοπεί στην διαμόρφωση μιας «ανθρωπινότητας» μοναδικής μέσα στην ανεξάντλητη ποικιλομορφία των διαφόρων ζωικοτήτων.
Η καλοσυνάτη ελπίδα για έναν ειρηνικό κόσμο όπου οι άνθρωποι θα ζουν με αξιοπρέπεια είναι το περιεχόμενο της προοδευτικότητας και εφεξής σε αυτό το κείμενο θα αναφέρεται μονολεκτικά ως Προοδευτικότητα.
Το ανθρώπινο ον έχοντας αρχίσει να αναπτύσσει την Συνείδηση εδώ και μόλις 200.000 χρόνια, προσπαθεί να αυτοπροσδιορίζεται μέσα σε ένα δυσερμήνευτο περιβάλλον και να ορίζει την πορεία του στο παρόν και το μέλλον.
Πολλοί άνθρωποι έχοντας σαν γνώμονα ηθικές και αισθητικές αξίες τις οποίες διαμορφώνουν με αυτήν την πρωτόγονη, νεογέννητη συνείδηση, προσπαθούν να σταθούν πάνω από τις κυρίαρχες ζωικές καταβολές που καθορίζουν τις προσωπικές και συλλογικές συμπεριφορές, επιδιώκοντας ένα μέλλον απροσδόκητο για τα υφιστάμενα δεδομένα των ανθρώπινων κοινωνιών και τις κυρίαρχες διδασκαλίες.
Άνθρωποι που επιλέγουν να αντιδρούν στις κυρίαρχες ζωικές καταβολές και στις κυρίαρχες διδασκαλίες εμφανίζονται ξανά και ξανά μέσα στην ανθρώπινη ιστορία. Αυτοί οι άνθρωποι εμφανίζονται ξανά και ξανά να επιλέγουν μέσα από τις ζωικές καταβολές τους αυτές που δεν καθορίζονται από ανταγωνιστικές, κυριαρχικές και φονικές διαθέσεις απέναντι σε άλλους ανθρώπους.
Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πιο είναι το εμπόδιο στο να καθορίζουν οι άνθρωποι που αποστρέφονται τον ανταγωνισμό, την κυριαρχικότητα και την φονικότητα την κατεύθυνση των ανθρώπινων κοινωνιών: καθώς αυτά τα χαρακτηριστικά τους προκαλούν αποστροφή, το κοινωνικό πεδίο αφήνεται ελεύθερο ώστε να διαμορφώνεται από τους ανταγωνιστικούς και κυριαρχικούς ανθρώπους. Πολύ περισσότερο όταν οι πρώτοι, από επιλογή, αποδέχονται τους δεύτερους καλοπροαίρετα και καλόπιστα.
Οι κυριαρχικοί και ανταγωνιστικοί άνθρωποι διδάσκουν πως ο δικός τους τρόπος είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούν να ζουν οι άνθρωποι, καταλογίζοντας σε κάθε άλλη διδασκαλία αφελείς προθέσεις. Οι άνθρωποι όμως με τις «αφελείς προθέσεις» επιμένουν να εμφανίζονται ξανά και ξανά μέσα στην Ιστορία και μοιάζει να φέρουν πάντα την ίδια καλοσυνάτη ελπίδα για έναν ειρηνικό κόσμο όπου οι άνθρωποι θα ζουν με αξιοπρέπεια.
Η καλοσυνάτη ελπίδα για έναν ειρηνικό κόσμο όπου οι άνθρωποι θα ζουν με αξιοπρέπεια μοιάζει να βάζει σαν προτεραιότητα την Ποιότητα, τον Λόγο, την Επιλογή, την Συνεργατικότητα, την Καινοτομία και στέκεται στον αντίποδα όσων θέτουν ως προτεραιότητα την Ποσότητα, την Δεισιδαιμονία, την Αναγκαιότητα, τον Ανταγωνισμό και την Παράδοση.
Η καλοσυνάτη ελπίδα για έναν ειρηνικό κόσμο όπου οι άνθρωποι θα ζουν με αξιοπρέπεια μοιάζει να αποσκοπεί στην διαμόρφωση μιας «ανθρωπινότητας» μοναδικής μέσα στην ανεξάντλητη ποικιλομορφία των διαφόρων ζωικοτήτων.
Η καλοσυνάτη ελπίδα για έναν ειρηνικό κόσμο όπου οι άνθρωποι θα ζουν με αξιοπρέπεια είναι το περιεχόμενο της προοδευτικότητας και εφεξής σε αυτό το κείμενο θα αναφέρεται μονολεκτικά ως Προοδευτικότητα.
